"Καφενείον η Ελλάς" και με βαρύ γλυκό, σκέτο, espresso ή freddo...
...όλοι μας γνώστες των πάντων, κριτές όλων ανεξαιρέτως, με γκρίνια χωρίς ευθύνες κι απαιτήσεις αναίτιες...
...δημόσιοι κατήγοροι της μίζερης ζωής που εμείς κληρονομήσαμε, αφομοιώσαμε και κληροδοτούμε...
...συμμετοχή στα κοινά καμιά - γιατί άλλωστε, "δικά μας είναι"?
...προβάλοντας την αφεντιά μας αδύναμη μπροστά σε πολύπλοκα μυστήρια, δύσκολα τερτίπια, μεθόδους φαντασιωτικές, που κρύβουν την απλή πραγματικότητα...
Το "καφενείο" είναι μέσα στο καθένα μας, καθημερινά, σε κάθε στιγμή της ανάσας μας, με τους εγωισμούς, τα μικροσυμφέροντα, την ανασφάλεια, την υποψία, τη κρυψίνοια...
...και κάτω από ένα λαμπρό Μεσογειακό ήλιο που καταφέρνει να φωτίζει ακόμα και μέσα από τη συννεφιά χάσαμε το χαμόγελό μας, την ελπίδα μας, τη πίστη, το τραγούδι μας...
και το χειρότερο... τη καθαρότητα της ψυχής και της σκέψης...
Μια κι ένας απ' όλους μας κι εγώ, είπα να προκαλέσω μια "ψυχοθεραπεία" και μέσα από τούτες τις σελίδες να δούμε τα πράγματα με ΚΟΙΝΟ ΝΟΥ μη τύχει κι έτσι καταφέρουμε να αναγνωρίσουμε τη πραγματικότητα και νοιώσουμε δυνατοί να τη χειριστούμε...
Οι αναρτήσεις - προκλήσεις θάναι με ανοιχτή θεματολογία και τα σχόλια ελεύθερα από κάθε περιορισμό (με προϋπόθεση και δέσμευση την αγαθή διάθεση και το σεβασμό των προσωπικών δεδομένων).
